“การอ่านเพื่อความเพลิดเพลิน สำคัญที

“การอ่านเพื่อความเพลิดเพลิน สำคัญที่สุดต่อผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาของเด็ก มากกว่าฐานะทางเศรษฐกิจและสถานภาพทางสังคม” นี่คือข้อสรุปจากผลการวิจัยเรื่องการอ่านของประเทศอังกฤษ งานวิจัยนี้นำไปสู่ข้อเสนอแนะว่า ขอให้ผู้ใหญ่ใช้เวลาเพียงวันละ ๒๐ นาทีร่วมกับเด็กๆ ในการอ่านเรื่องที่ทำให้เขาเพลิดเพลิน จะให้ผลดีในทุกๆ ด้าน และจะเป็นบ่อเกิดของการสร้างนิสัยรักการอ่านที่น่าอัศจรรย์
เพราะเหตุใด การอ่านนั้นจึงต้องเป็นการอ่านเพื่อความเพลิดเพลิน
สมองจะทำงานได้ดีเมื่อเราอยู่ในภาวะที่ผ่อนคลายและไม่เครียด ปกติเมื่อสมองรับข้อมูลโดยผ่านทางประสาทสัมผัส (ตา หู จมูก ลิ้น ผิวกาย) ข้อมูลเหล่านั้นจะเข้าไปที่ก้านสมองก่อน จากนั้นจึงถูกส่งไปที่ธาลามัส (ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสมองชั้นนอก) เพื่อแยกข้อมูลข่าวสาร ก่อนที่จะส่งไปส่วนอื่นๆ เช่นเมื่อเวลาเราอ่านหนังสือ ธาลามัสจะส่งข้อมูลไปยังเปลือกหุ้มสมองหรือซีรีบรัล คอร์เท็กซ์ส่วนที่เกี่ยวข้องกับการเห็น ซีรีบรัล คอร์เท็กจะแยกแยะว่าจะทำอย่างไรกับข้อมูล เก็บไว้ชั่วคราวหรือส่งต่อไปเก็บไว้ที่หน่วยความจำถาวร การถ่ายทอดข้อมูลจะขึ้นอยู่กับภาวะอารมณ์ในขณะนั้นด้วย
การอ่านนิทาน การ์ตูน หรือหนังสือที่เพลิดเพลินชวนติดตาม นอกจากสร้างความบันเทิงให้กับผู้อ่านแล้วยังเป็นตัวเชื่อมไปสู่การอ่านหนังสือแนวอื่นๆ ในเวลาต่อไปด้วย
ผู้ทรงคุณวุฒิด้านพัฒนาการของสมอง ได้เปิดมิติความเข้าใจเกี่ยวกับกลไกที่เกิดขึ้นในสมอง ว่าการนำข้อมูลทุกชนิดเข้าสู่สมอง ถ้าผ่านอารมณ์ความรู้สึก ฮิปโปแคมปัส (hippocampus) ซึ่งเป็นสมองส่วนความจำ จะส่งความรู้ทั้งหมดเข้าสู่ระบบความจำถาวรของสมอง ถ้าไม่มีอารมณ์มากำกับการเรียนรู้ หรือไม่เกิดความรู้สึกร่วม สมองส่วนที่เรียกว่า อมิกดาลา (amygdala) ซึ่งเป็นส่วนที่ก่อให้เกิดอารมณ์ต่างๆ ที่อยู่ใกล้กับฮิปโปแคมปัส ก็จะไม่ส่งสัญญาณไปยังฮิปโปแคมปัส แต่จะย้ายข้อมูลนี้ไปสู่หน่วยความจำชั่วคราว ซึ่งมีระยะเวลาที่คงอยู่ในสมองประมาณ 7-8 นาที จนถึง 3 วัน แล้วจึงถูกลบ หากข้อมูลนั้นน่าตื่นเต้น สนุก กระทบใจ อมิกดาลาจะส่งสัญญาณไปยังฮิปโปแคมปัสซึ่งจะแปลข้อมูลนี้ว่ามีความสำคัญ ฮิปโปแคมปัสก็จะส่งข้อมูลไปยังพื้นผิวสมองหรือคอร์เท็กซ์ ซึ่งเป็นสมองส่วนคิด และบันทึกเป็นความจำถาวร กลายเป็นคลังข้อมูลในสมองต่อไป
ด้วยหลักการทำงานของสมองดังกล่าว การเรียนรู้ที่ไม่ผ่านอารมณ์ ก็จะไม่ช่วยให้สมองเกิดการพัฒนาเท่าที่ควร
การอ่านที่สร้างความพึงพอใจ ทำให้รู้สึกอิ่มเอมใจ จะทำให้เด็กจดจำสิ่งที่ได้เรียนรู้ได้นาน
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว หากเราเอาอะไร”ดีๆ” ใส่เข้าไปในหนังสือสำหรับเด็กอย่างแยบยล เด็กๆจะเรียนรู้ได้น่าอัศจรรย์สักเพียงใด?
และที่สำคัญก็คือ หลักการของ emotional brain กล่าวคืออารมณ์ความรู้สึกมีบทบาทอย่างยิ่งในการขับเคลื่อนการเรียนรู้ และยังมีความพิเศษยิ่งไปกว่านั้นก็คือ สมองของเรานั้นเรียนรู้ได้อย่างไม่มีขีดจำกัด (unlimited learning)
ยิ่งเมื่อได้เรียนรู้ด้วยความเพลิดเพลิน ก็ยิ่งรู้ว่าโลกแห่งการเรียนรู้นั้กว้างใหญ่ไพศาลขอบเขต หนังสือที่ก่อให้เกิดความเพลิดเพลินจึงเป็นการเปิดประตูสูจักรวาลแห่งการเรียนรู้ที่ไร้ขอบเขต

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"การอ่านเพื่อความเพลิดเพลินสำคัญที่สุดต่อผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาของเด็กมากกว่าฐานะทางเศรษฐกิจและสถานภาพทางสังคม" นี่คือข้อสรุปจากผลการวิจัยเรื่องการอ่านของประเทศอังกฤษงานวิจัยนี้นำไปสู่ข้อเสนอแนะว่าขอให้ผู้ใหญ่ใช้เวลาเพียงวันละ ๒๐ นาทีร่วมกับเด็ก ๆ ในการอ่านเรื่องที่ทำให้เขาเพลิดเพลินจะให้ผลดีในทุก ๆ ด้านและจะเป็นบ่อเกิดของการสร้างนิสัยรักการอ่านที่น่าอัศจรรย์ เพราะเหตุใดการอ่านนั้นจึงต้องเป็นการอ่านเพื่อความเพลิดเพลิน สมองจะทำงานได้ดีเมื่อเราอยู่ในภาวะที่ผ่อนคลายและไม่เครียดปกติเมื่อสมองรับข้อมูลโดยผ่านทางประสาทสัมผัส (ตาหูจมูกลิ้นผิวกาย) ข้อมูลเหล่านั้นจะเข้าไปที่ก้านสมองก่อนจากนั้นจึงถูกส่งไปที่ธาลามัส (ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสมองชั้นนอก) เพื่อแยกข้อมูลข่าวสารก่อนที่จะส่งไปส่วนอื่น ๆ เช่นเมื่อเวลาเราอ่านหนังสือธาลามัสจะส่งข้อมูลไปยังเปลือกหุ้มสมองหรือซีรีบรัลคอร์เท็กซ์ส่วนที่เกี่ยวข้องกับการเห็นซีรีบรัลคอร์เท็กจะแยกแยะว่าจะทำอย่างไรกับข้อมูลเก็บไว้ชั่วคราวหรือส่งต่อไปเก็บไว้ที่หน่วยความจำถาวรการถ่ายทอดข้อมูลจะขึ้นอยู่กับภาวะอารมณ์ในขณะนั้นด้วย การอ่านนิทานการ์ตูนหรือหนังสือที่เพลิดเพลินชวนติดตามนอกจากสร้างความบันเทิงให้กับผู้อ่านแล้วยังเป็นตัวเชื่อมไปสู่การอ่านหนังสือแนวอื่น ๆ ในเวลาต่อไปด้วย ผู้ทรงคุณวุฒิด้านพัฒนาการของสมองได้เปิดมิติความเข้าใจเกี่ยวกับกลไกที่เกิดขึ้นในสมองว่าการนำข้อมูลทุกชนิดเข้าสู่สมองถ้าผ่านอารมณ์ความรู้สึกฮิปโปแคมปัส (hippocampus) ซึ่งเป็นสมองส่วนความจำจะส่งความรู้ทั้งหมดเข้าสู่ระบบความจำถาวรของสมองถ้าไม่มีอารมณ์มากำกับการเรียนรู้หรือไม่เกิดความรู้สึกร่วมสมองส่วนที่เรียกว่าอมิกดาลา (กดะ) ซึ่งเป็นส่วนที่ก่อให้เกิดอารมณ์ต่าง ๆ ที่อยู่ใกล้กับฮิปโปแคมปัสก็จะไม่ส่งสัญญาณไปยังฮิปโปแคมปัสแต่จะย้ายข้อมูลนี้ไปสู่หน่วยความจำชั่วคราวซึ่งมีระยะเวลาที่คงอยู่ในสมองประมาณ 7-8 นาทีจนถึง 3 วันแล้วจึงถูกลบหากข้อมูลนั้นน่าตื่นเต้นสนุกกระทบใจอมิกดาลาจะส่งสัญญาณไปยังฮิปโปแคมปัสซึ่งจะแปลข้อมูลนี้ว่ามีความสำคัญฮิปโปแคมปัสก็จะส่งข้อมูลไปยังพื้นผิวสมองหรือคอร์เท็กซ์ซึ่งเป็นสมองส่วนคิดและบันทึกเป็นความจำถาวรกลายเป็นคลังข้อมูลในสมองต่อไป ด้วยหลักการทำงานของสมองดังกล่าวการเรียนรู้ที่ไม่ผ่านอารมณ์ก็จะไม่ช่วยให้สมองเกิดการพัฒนาเท่าที่ควร การอ่านที่สร้างความพึงพอใจทำให้รู้สึกอิ่มเอมใจจะทำให้เด็กจดจำสิ่งที่ได้เรียนรู้ได้นาน "ดีๆ" เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วหากเราเอาอะไรใส่เข้าไปในหนังสือสำหรับเด็กอย่างแยบยลเด็กๆจะเรียนรู้ได้น่าอัศจรรย์สักเพียงใด และที่สำคัญก็คือหลักการของสมองอารมณ์กล่าวคืออารมณ์ความรู้สึกมีบทบาทอย่างยิ่งในการขับเคลื่อนการเรียนรู้และยังมีความพิเศษยิ่งไปกว่านั้นก็คือสมองของเรานั้นเรียนรู้ได้อย่างไม่มีขีดจำกัด (การเรียนรู้ไม่จำกัด) ยิ่งเมื่อได้เรียนรู้ด้วยความเพลิดเพลินก็ยิ่งรู้ว่าโลกแห่งการเรียนรู้นั้กว้างใหญ่ไพศาลขอบเขตหนังสือที่ก่อให้เกิดความเพลิดเพลินจึงเป็นการเปิดประตูสูจักรวาลแห่งการเรียนรู้ที่ไร้ขอบเขต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"การอ่านเพื่อความเพลิดเพลิน งานวิจัยนี้นำไปสู่ข้อเสนอ แนะว่าขอให้ผู้ใหญ่ใช้เวลาเพียงวันละ 20 นาทีร่วมกับเด็ก ๆ จะให้ผลดีในทุกๆด้าน (ตาหูจมูกลิ้นผิวกาย) จากนั้นจึงถูกส่งไปที่ธา ลามัส (ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสมองชั้นนอก) เพื่อแยกข้อมูลข่าวสารก่อนที่จะส่ง ไปส่วนอื่น ๆ เช่นเมื่อเวลาเราอ่านหนังสือ ซีรีบรัล การ์ตูนหรือหนังสือที่เพลิดเพลินชวนติดตาม ว่าการนำข้อมูลทุกชนิดเข้าสู่สมอง ถ้าผ่านอารมณ์ความรู้สึกฮิปโปแคมปัส (hippocampus) ซึ่งเป็นสมองส่วนความจำ ถ้าไม่มีอารมณ์มากำกับการเรียนรู้ หรือไม่เกิดความรู้สึกร่วมสมองส่วนที่เรียกว่าอมิกดาลา (amygdala) ที่อยู่ใกล้กับฮิปโปแคมปัสก็จะ ไม่ส่งสัญญาณไปยังฮิปโปแคมปัส 7-8 นาทีจนถึง 3 วันแล้วจึงถูกลบหากข้อมูลนั้น น่าตื่นเต้นสนุกกระทบใจ ซึ่งเป็นสมองส่วนคิดและบันทึกเป็น ความจำถาวร การเรียนรู้ที่ไม่ผ่านอารมณ์ ทำให้รู้สึกอิ่มเอมใจ หากเราเอาอะไร "ดีๆ" หลักการของสมองอารมณ์ (ไม่ จำกัด จำนวน