Alterations in DLPFC circuitry in s

Alterations in DLPFC circuitry in schizophrenia
Individuals diagnosed with schizophrenia have smaller whole brain
volumes in the prodromal stage, at the first episode of psychosis, and
during the chronic phase of the illness (Lawrie & Abukmeil, 1998;
Steen et al., 2006; Levitt et al., 2010). In addition, young individuals
who, by virtue of having an affected first-degree relative carry an
elevated genetic risk for schizophrenia, have greater reductions over
time in the volumes of the prefrontal and temporal lobes and, in some
but not all studies, the decline in prefrontal volume was most marked
in those eventually diagnosed with schizophrenia (Pantelis et al.,
2003; Borgwardt et al., 2007; Sun et al., 2009; McIntosh et al., 2011;
Mechelli et al., 2011). Consistent with these findings, individuals with
childhood-onset schizophrenia show an increased rate of the decline in
prefrontal gray matter that normally occurs during adolescence (Giedd
& Rapoport, 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปลี่ยนแปลงในวงจร DLPFC ในโรคจิตเภทบุคคลที่รับการวินิจฉัยโรคจิตเภทมีสมองขนาดเล็กทั้งหมดไดรฟ์ในระยะ prodromal ในตอนแรกของหมอ และระยะเรื้อรังเจ็บป่วย (Lawrie & Abukmeil, 1998Steen และ al., 2006 ข่าวร้อยเอ็ด al., 2010) นอกจากนี้ หนุ่มสาวบุคคลที่ อาศัยการมีปฏิบัติสัมพันธ์ first-degree ได้รับผลกระทบการความเสี่ยงทางพันธุกรรมสูงในโรคจิตเภท ได้ลดมากขึ้นเวลา ในปริมาณที่ prefrontal และกลีบขมับ และ ในบางแต่ไม่ศึกษา การลดลงของปริมาตร prefrontal ถูกถูกที่สุดในที่สุดวินิจฉัยกับโรคจิตเภท (Pantelis et al.,2003 Borgwardt et al., 2007 Al. ซันร้อยเอ็ด 2009 แมคอินทอชและ al., 2011Mechelli et al., 2011) สอดคล้องกับการค้นพบเหล่านี้ บุคคลที่มีวัยเด็กเริ่มมีอาการโรคจิตเภทแสดงอัตราการเพิ่มขึ้นของการลดลงของเรื่องสีเทา prefrontal ที่มักเกิดขึ้นในช่วงวัยรุ่น (Giedd& Rapoport, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงใน DLPFC
วงจรในจิตเภทบุคคลวินิจฉัยโรคจิตเภทมีสมองทั้งขนาดเล็กปริมาณในระยะ
prodromal
ที่ครั้งแรกของโรคจิตและในช่วงระยะเรื้อรังของการเจ็บป่วย(ลอว์และ Abukmeil, 1998;
สตีนและอัลในปี 2006. Levitt et al., 2010) นอกจากนี้บุคคลหนุ่มที่โดยอาศัยอำนาจของการมีผลกระทบในระดับแรกญาติพกความเสี่ยงทางพันธุกรรมสูงสำหรับโรคจิตเภทมีการลดมากขึ้นกว่าprefrontal และกลีบขมับของเวลาในการไดรฟ์และในบางแต่ไม่ศึกษาทั้งหมดลดลง ปริมาณ prefrontal ถูกทำเครื่องหมายมากที่สุดในบรรดาการวินิจฉัยโรคจิตเภทในที่สุด(พาน, et al. นานสองพันสาม; Borgwardt et al, 2 007. อาทิตย์, et al, 2009;. แมคอินทอช, et al, 2011;.. Mechelli et al, 2011) สอดคล้องกับผลการวิจัยเหล่านี้บุคคลที่มีอาการจิตเภทในวัยเด็กที่เริ่มมีอาการแสดงอัตราการเพิ่มขึ้นของการลดลงในเรื่องสีเทาprefrontal ที่ปกติเกิดขึ้นในช่วงวัยรุ่น (Giedd และ Rapoport, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงในการทำงานของวงจร dlpfc ในแต่ละบุคคลที่ได้รับการวินิจฉัยว่า 2
4 โรคจิตเภทโรคจิตเภททั้งที่มีขนาดเล็กกว่าสมอง 2
4 prodromal volume ในขั้นตอนการให้อาชีพการงานของแรงที่ตอนของ psychosis และ 2
4 ในระหว่างระยะเรื้อรังการเจ็บป่วย ( & Abukmeil 2541 ลอว์รี ; 2
4 นักเขียนเรื่องสั้นใน al. ในปี 2006 ; Group Head, Capital Markets ใน al. , 2010 ) นอกจากนี้ 2
4 คนหนุ่มโดยอาศัยอํานาจตามบทบัญญัติแห่งการมีแรงผลักดันที่ได้รับผลกระทบที่สัมพันธ์กับการพกพาในระดับปิดทำการการยกระดับทางพันธุกรรมที่จุดที่พวกเขาสามารถสำหรับให้มากยิ่งขึ้นในการลดลงของโรคจิตเภท 2
4 เมื่อเวลาผ่านไปในโวลุ่มของ prefrontal ลำคลื่นเสียงและ Temporal Code และในบาง 2
4 แต่ไม่ใช่โรงนาที่โฮสต์เหตุการณ์นี้การลดลงของระดับเสียงที่ได้รับการทำเครื่องหมาย prefrontal 2
4 ในท้ายที่สุดผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยว่าโรคจิตเภท ( Pantelis ใน al.
2546 Borgwardt ใน al. ในปี 2007 และ ' ใน al. ในปี 2009 ; การเกษตรกรรม : ใน al. ในปี 2011 ; 2
4 Mechelli ใน al. , 2011 )สอดคล้องกับผลที่ได้รับเหล่านี้ผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายพร้อมด้วย 2
4 ในวัยเด็กที่จู่โจมโรคจิตเภทแสดงที่เพิ่มขึ้นของธุรกิจเกี่ยวกับการปฏิเสธใน prefrontal 2
4 เราได้รู้ว่าไม่มีเรื่องที่จะเกิดขึ้นในระหว่างการเป่าปากอย่างมีประสิทธิภาพตามปกติสอง Giedd& rapoport ปิด ( 2553 )