همیشه دلم میخواسته مثبت اندیش باشم و ازین دسته آدمای الکی خوش باشم ، با بهونه هایی مثل حکمت و سرنوشت، همه اتفاقات و سهل انگاری ها رو تو جیح کنم، اما جه بهونه هایی برای تنهایی ، یکنواختی ، خستگی هست که استفاده کنم !!! حکمت این بوده که هیچ تغییری اتفاق نیوفته !!! حمت بوده که نه کسی اضافه شده نه کسی کم ؟ نیاز به بهونه دارم . چون واقعا انگیزه ای برای زندگی ندارم . حداقل چند تا توجیح میخوام !